CD20 is lid van de membraan-spannende 4A-genfamilie. Leden van deze opkomende eiwitfamilie worden gekenmerkt door gemeenschappelijke structurele kenmerken en vergelijkbare intron/exon splice grenzen en vertonen unieke expressiepatronen in hematopoïetische cellen en niet-lymfoïde weefsels. Dit gen codeert voor een B-lymfocyt-oppervlakmolecuul dat een rol speelt bij de ontwikkeling en differentiatie van B-cellen tot plasmacellen. Dit familielid is gelokaliseerd op 11q12, in een cluster van familieleden. Alternatieve splicing van dit gen resulteert in twee transcriptvarianten die voor hetzelfde eiwit coderen. Het komt tot expressie op zowel normale als kwaadaardige B-cellen. De expressie van CD20 wordt waargenomen in alle rijpe B-lymfocyten, maar gaat verloren in terminaal gedifferentieerde plasmacellen. CD20 is een van de belangrijkste markers voor B-cellen. Het labelt bijna alle rijpe B-cellymfomen, de helft van de lymfoblastische lymfomen/leukemieën en Reed-Sternbergcellen bij de ziekte van Hodgkin. Het is ook gebruikt om de downregulatie van CD20 te controleren bij patiënten die met Rituximab voor B-cel lymfoom worden behandeld.